Aby przygotowane dla Państwa sadzonki zniosły bez szkody dla swojego dalszego rozwoju przeniesienie na stałe miejsce uprawy, muszą zostać przyzwyczajone do takich warunków, w jakich znajdą się po przesadzeniu. To przyzwyczajenie potrzebne jest wówczas, gdy produkowanie rozsady odbywało się w warunkach bardziej sprzyjających niż te, w których ma ona rosnąć po wysadzeniu.  

     Przyzwyczajanie roślin do zmienionych warunków bytowania, tzw. hartowanie polega na  stopniowym poddawaniu roślin działaniu coraz niższych temperatur, silniejszego naświetlania oraz niższej wilgotności gleby i powietrza. Podczas hartowania zachodzą w roślinie różne anatomiczne, morfologiczne i biochemiczne procesy, w wyniku których zwiększa się jej sucha masa (zwłaszcza ilość cukrów prostych), kwasowość soku komórkowego itp. 

     Hartowana sadzonka musi być przyzwyczajana do bardziej intensywnego światła. W warunkach, w których jest przygotowywana sadzonka, intensywność światła jest znacznie mniejsza (często wynosi 20-60% intensywności światła na polu), natomiast wilgotność powietrza jest tu wyższa. Warunki te sprzyjają wydelikaceniu roślin, np. wytwarzaniu cienkiego nabłonka. Wskutek stopniowego obniżania wilgotności powietrza (przez wietrzenie) i zwiększenia intensywności światła (np. przez zdejmowanie okien w ostatnich dniach hartowania) rośliny stają się odporniejsze. Jest to wynikiem pogrubienia nabłonka, tworzenia tkanek o zwięźlejszej budowie, wytwarzaniu nalotu woskowego, gęstego kutneru włosków itp., co zabezpiecza rośliny przed zbyt intensywnym parowaniem w warunkach polowych.  

     Stopniowe obniżanie temperatury i zmniejszanie podlewania zwiększa wytrzymałość roślin na niskie temperatury. Rośliny w tych warunkach zmniejszają znacznie tempo wzrostu, gdy tymczasem intensywność asymilacji prawie nie ulega zmianie. Wskutek tego sok komórkowy roślin staje się bardziej stężony, zmniejsza się w komórkach ilość wody, zwiększa się zaś ilość cukrów - zwiększenie zawartości cukrów w komórkach sprawia, że są one wytrzymalsze na niskie temperatury. Zwiększenie zawartości cukrów w roślinach można poznać po pewnych oznakach zewnętrznych, a mianowicie po zmianie zabarwienia liści na kolor fioletowo-czerwony wskutek pojawienia się barwnika antocyjanu, w którego cząsteczce tkwi także cukier. Gdy zwiększa się ilość cukru, barwnik ten występuje intensywniej.  

     Hartowana rozsada łatwiej przyjmuje się po wysadzeniu w pole i łatwiej regeneruje system korzeniowy, gdyż ma większy zapas nagromadzonych pokarmów, a także mniej skłonna jest do więdnięcia.